"Ojciec Goriot" - ćwiczenia

Nazwa uczucia	Sformułowanie z tekstu	Forma językowa
miłość	sam je kochałem; moje ukochane; drogie	zdrobnienia: Delfinka, Naścia, pieściły mnie milutko, ojczulku, pałacyk; metafory: bez dzieci – piekło; z dziećmi – raj; wyliczenia: Brałem je na kolana, droczyłem się z nimi, ściskałem je.
ból, cierpienie	cierpię straszliwie, a musi to być prawdziwy ból	wykrzyknienia: Och! Mój Boże!; pytania retoryczne: Czemu one zawsze nie zostały małe?, Myślisz, że przyjdą?; zdania rozkazujące wykrzyknikowe: Chcę je widzieć. Poślijcie po nie, sprowadźcie przez żandarmów, siłą!
nadzieja	Córki powiedziały, że przyjdą, nieprawdaż, Krzysztofie?; Myślisz, że przyjdą?; Nie wiedziały nic o mej chorobie, nieprawdaż? Nie byłyby tańczyły, biedne małe!; Ale nic!...	pytania retoryczne; tryb przypuszczający; zdania urywane
poczucie winy	Nadto sam je kochałem, aby one mogły mnie kochać.	powtórzenia, tryb warunkowy: Ach, gdybym był bogaty, gdybym zachował majątek; miałbym piękne pokoje, służbę, ogień na kominku; Miałbym to wszystko; porównania: (powinien je trzymać) jak narowiste konie
poczucie krzywdy	A ja włóczyłem się przed nimi na kolanach. Nędznice! [...] Dałem każdej blisko po osiemset tysięcy, nie mogły ani one, ani ich mężowie źle się ze mną obchodzić.	inwektywy: Nędznice; serce z kamienia; lizałyby mi twarz pocałunkami; zdania wykrzyknikowe
pragnienie powrotu do zdrowia	Och! nie chcę już chorować. Zbyt jestem im potrzebny. [...] Wyleczcie mnie, wyleczcie mnie!	zdania wykrzyknikowe, powtórzenia, wykrzykniki

Ojciec Goriot wypowiada się w sposób bardzo emocjonalny i gwałtowny. Jego monolog jest nieuporządkowany, chaotyczny, pełen sprzeczności, podobny do majaczeń. Niekiedy zaprzecza sam
sobie – chwali córki, a chwilę później oskarża je o nieczułość, potem znowu usprawiedliwia.