Powiatowy Konkurs Literacki

Autor: Paulina Fitak

III miejsce

                       Przemyślenia podczas fazy „0’’

Zawsze
widziałam tysiące twarzy, każda inna, lecz będąc obok siebie stawały sie takie
same. Zatłoczone grymasy, wieczne uśmiechy powodowały kumulacje czegoś, co
uwięziło mnie od środka, a w źrenicach postawiło kraty.

Brak
autentyczności w jakiejkolwiek jednostce spowodował u mnie zagubienie i bunt
przeciw wszystkiemu co mnie otaczało.

Masowa
produkcja niezdatnych do życia w moim świecie, niestety przystosowanych do ołowianej
ciężkości 21 wieku.

 I można było tak to ciągnąć, gdyby nie własna
koncepcja rewolucji świata.

 Wszystko budowane od początku, a może od
końca.

    Brak
filarów, zawalenie, a ja trafiłam do ośrodka dla weteranów po ciężkim przeżyciu
rozczarowania, gdzie terapia polega na stawianiu murów z piasku i wody...

A jeśli już
wybudujesz nowy brzeg …brzeg, który ma stać się opoką ,nową arką …co wtedy
myślisz? Czujesz szczęście?

 Nie ,bo nagle wszystko co było ważne, wszystko
o co walczyłeś, okazuje się zwykłą rzeczywistością, lecz rzeczywistością, która
gubi się gdzieś w cieniu cudów tego świata.

 Jest jednak prawdą niesioną przez muzykę,
która otwiera mózg przekazując mu chwilowy powiew czegoś co odpowiada za naszą
dumę.

   Ważne by zobaczyć w tym ciągu zdarzeń jakiś
sens.

Jeśli ja go
nie widzę, to jak wytłumaczyć innej osobie, ze ta codzienna schematyczność może
przynieść jakiś pozytywny rezultat?

 Oglądając długoterminową pogodę, patrząc na
daty przy kolejnych odsłonach stawiałam sobie cel, wbijając małą flagę nadziei
i mówiąc, ze wtedy będzie już inaczej.

 Wtedy juz wiedziałam, jak okropnie musi czuć sie
fala poskromiona o brzeg, który stal sie jej wrogiem.

Trudno
ustalić, czy tak naprawdę jest ciepło czy zimno, jeśli twój mózg, nie zważając
na żadne sygnały z zewnątrz, przedstawia ci fikcję i żąda, abyś się jej
podporządkował.

Nie ma czasu
na protesty. Trzeba przyjąć kłamstwo, gdy nie można wymyślić lepszej
prawdy...czy więc każda prawda nie jest kłamstwem?

 Gdy każdy ma swoją prawdę, to traci ona na
wartości, którą powinna być sama w sobie.

Nie da sie
wiec zrozumieć nawet samego siebie, a zresztą po co nawet to robić, gdy inni
podadzą ci gotowy opis, iluzję na którą spojrzysz jak przez kalejdoskop.

     Teraz rozumiesz, ze nie ma nic gorszego niż łatwowierność
i zaufanie.

Każda osoba,
 której zaufasz, jest małym gwoździem,
który przebija skórę po każdym słowie skierowanym do tej osoby.

 Choć gwóźdź łatwo wyciągnąć, to ranę ciężko
wyczyścić.

 Po latach ludzie będą pytać skąd masz blizny,
jeśli odpowiesz to zyskasz jedną nową ranę. Gdy zaś nie odpowiesz, wścibski
obłok pomyśli, ze cos jest nie tak i wbije ci nieświadomie tysiące małych
igiełek.

Twój ból i
twoje ciało staną się kupą żelaza, za ciężką, by się utrzymać...

   Cóż więc więcej trzeba dodać, by zrozumieć,
że należy milczeć o tym, co jest ważne. Zakopać i chronić przed światem,
starając sie przy tym nie wybuchnąć.

Teraz możesz
już usiąść spokojnie, patrząc nocą w gwiazdy.

Zobaczyć
tysiące migoczących punktów, zastępując je swoimi marzeniami.

Chciałabym
stać sie okupem...kto by nie chciał?

Nikt....bo
wszyscy mają odwrócony system wartości

    Skoro słońce od lat jest takie samo, Mona
Lisa nic sie nie zmienia, a wciąż wzbudza podziw....dlaczego zostawia się kogoś
z przyzwyczajenia? Czyż słońce nie jest nudne?

Z
wszystkiego, co zostało tu powiedziane płynie jeden sens-WOLNOŚĆ.

Czujesz, jak
biegnie do Ciebie. Ona jest jedynym szczęściem, którego nie trzeba szukać,
która Ciebie nie oszuka.

 Jest obok, trzeba spojrzeć jej w oczy i nie
puszczać, gdyż ona jest bardzo delikatnym aspektem, może nie wrócić, jeśli ją
rozczarujesz. Jest kobieca.

      Wszystko, co zostało tu napisane, nie ma
na celu zmusić odbiorcy do przemyśleń.

 Nie ma na celu zrozumienia treści ani jej
analizowania.

Nie trzeba
zastanawiać się nad sensem, lecz nad ogółem, który prawdopodobnie został już
wytłumaczony, a każde zdanie tu napisane należy zastąpić swoim własnym wzorem,
by stworzyć nową logikę, którą trzeba zaszyfrować, tokiem zdarzeń i przemyśleń,
które są nierzeczywiste.