Ulotność

Zbiór druzgoczącej ulotności 

I

kiedy ostatni na ziemi zostanie człowiek

to rzeknę mu raz jeszcze na do widzenia 

parę słów z wnętrza gorzkiego sumienia

zanurzę się po stokroć w senności jego powiek 

ucałuję rzęsę, ukształtowaną na określony wiek

żeby przeprosić za wyrządzone cierpienia 

zegara mego tykanie, ułożone w ciche brzmienia 

i ten nieodłączny szept dla duszy – jak lek:

że na świat ze mną patrzyłeś razem

przez pryzmat ulotności 

i nadal pozostał on dla ciebie obrazem 

dziełem sztuki, które kiedyś przygniecione głazem

pogrąży się w marności 

by spotkać się ze swoim stwórcą – życia malarzem  

II 

pomiędzy chmurami dla wspomnień mogiła 

znajdzie się, bo taka ich rola – zniknąć 

nie dana im ludzka siła, muszą prysnąć

choć pamięć człowieka chętnie by je chroniła 

ostatki przeszłości czarna matnia zabiła 

bo w nowym świecie musiały umilknąć 

tam cisza i spokój dają odpocząć 

zmęczonym duszom, więc je ukryłam

gdzie ta utopia, ta mara senna 

gdzie ludzka męka kończy się 

gdzie wstępu nie ma nikczemna

   … ja – śmierć?

czy tam łzy w rzece, grota tajemna 

czy w niej udręka nasza daremna? 

czy wstępu tam nie ma nikczemna 

   … ja – śmierć?

III

bywało i tak, że na życia głębię rzucałam się i siebie

tam patrzyłam, gdzie w danej chwili nie było prawdy

nie czytałam błędów sumienia, żeby się nie zachłysnąć 

a w sercu rozpętywałam wichury

mogłam trwać tak jak chciałam

więc dlaczego 

nie tu

nie tam 

a w ulotności 

… ja – śmierć? 

*  Słowem wyjaśnienia:

Zbiór ten składa się z trzech części, będących moją wariacją na temat formy i treści. I i II wiersz to sonety (dwie pierwsze zwrotki czterowersowe, dwie ostatnie zwrotki trzywersowe, rymy odpowiednio; ABBA ABBA CDC CDC), gdzie już na końcu drugiego utworu można zauważyć symboliczne złamanie tej harmonii. Podmiot pogrąża się w świecie metafizycznym, nie zwracając uwagi na z góry ustalone reguły. Trzecia część jest ostatecznym rozrachunkiem - pozostają tylko emocje, chaos i bunt, mozolnie wypracowana forma sonetu zostaje obalona na rzecz dowolności w przekazie swoich wewnętrznych przeżyć. Interpretację treści pozostawiam czytelnikom.


                                                                                                      Mika Magdalena




Tych, którym podoba się poezja Magdy, odsyłamy do nr 5 "Zeszytów Licealnych", poświęconych poezji i konkursowi "Nienazwane uczucia": http://zso.powiatsuski.pl/drupal/content/pismo-uczni%C3%B3w-i-nauczycieli