Pramatka

W hymnie Kasprowicza "Dies irae", przedstawiającym dzień Sądu Ostatecznego, Ewę opisuje Adam. Określa ją epitetem jasnowłosa oraz metaforą matka Śmierci. U jej stóp wije się wąż/padalec Grzechu, którego ona pieści. Ewa została ulokowana w piekielnej przełęczy i pod załomem niebotycznej grani – Adam widzi ją z oddalenia.

 W Biblii Ewę kusi wąż (w tym momencie Adam nie towarzyszy swojej żonie), a u Kasprowicza to kobieta zdaje się górować nad gadem – ma go u swoich stóp, pieści go.

Michał Anioł: Wygnanie z Raju

                                                  Rubens: Adam i Ewa

                               William Blake: Szatan triumfujący nad Ewą

Według DNA zaczęło się od Ewy

Biblia mówi, żepierwszą kobietą była Ewa. Niektóre legendy wspominają co prawda Lilith jako żonę Adama, ale są to tradycje, które powstały późno, bo dopiero w okresie helleńskim. Nie mają one żadnego wsparcia w najstarszych księgach biblijnych.

Według Księgi Rodzaju Bóg stworzył Ewę tego samego dnia, co Adama, po czym dał mu ją za żonę, a zatem Ewa była pierwszą, i z tego, co wiemy, jedyną żoną Adama (Rdz 1:26–28). Jej imię znaczy „Matka wszystkich żyjących” (Rdz 3:20).Co ciekawe, badania żeńskiego DNA, zwanego mitochondrialnym (mDNA),obecnego w organellach na zewnątrz jaja komórki, wskazują, że wszyscy ludziewywodzą się od jednej kobiety i wiek tej tzw. mitochondrialnej Ewy początkowo szacowano na ponad 100 tysięcy lat, ale kiedy udało się (na przykładzie rosyjskiejrodziny carskiej) zbadać szybkość mutacji zachodzących w genach ludzkich,wówczas skorygowano ten szacunek do około 10 000 lat. Jest to okres zbliżony dotego, na jaki biblijna chronologia datuje pierwszych ludzi.

Bryan Stykes udokumentował w swej książce The Seven Daughters of Eve (Siedem córek Ewy), że wszyscy ludzie wywodzą się z tej samej, niewielkiej grupyludzi. Koresponduje to z biblijną historią o potopie, według której wszyscypochodzimy od ośmiu osób, które przeżyły potop. Noe i jego rodzina byli potomkami Ewy, która według Biblii „była matką wszystkich żyjących” (Rdz 3:20).

Jaki był kolor skóry pierwszych ludzi? Pismo Święte nie mówi o tym bezpośrednio, ale na podstawie imienia Adama możemy się tego domyślać, zwłaszcza że w starożytności imię mówiło coś istotnego o człowieku, który je nosił. Imię „Adam” związane jest ze słowem „ziemia” lub „glina” (hebr. adama), z której Bóg stworzył Adama (Rdz 2:7). Zawiera ono także aluzję do czerwono-brunatnego koloru ziemi (hebr. edom). Czy taki był kolor skóry Adama i Ewy? Jest on pośrednim odcieniem między dwoma ekstremami: białym i czarnym. Ziemia, z której Bóg stworzył Adama (Rdz 2:7), występuje zaś w tych samych odcieniach, co skóra ludzka, a więc od śnieżno-białego piasku, jaki można zobaczyć w parku narodowym White Sands (Nowy Meksyk), po czarnoziem – ze wszystkimi odcieniami żółtego, czerwonego i brązowego?

Skoro cała ludzkość pochodzi od Ewy, skąd wzięły się różne rasy ludzi –jeśli tak nazwiemy grupy ludzkie różniące się kolorem skóry. Ich początki sięgają najdawniejszych czasów. Z egipskich reliefów wynika, że występowały już pod koniec III tysiąclecia p.n.e. Czy rasy mogły się wyłonić wkrótce po potopie, który datuje się na ogół na to samo tysiąclecie? Mogły. Na przykład dzieci czarnoskórego i białej kobiety (lub odwrotnie) są mulatami, a ich skóra jest brązowa, natomiast dzieci mulata i mulatki mogą mieć KAŻDY kolor skóry, od ciemnego po jasny. Można to zaobserwować na Karaibach, gdzie żyją ludzie o ciemnej i jasnej karnacji, a przez to występują tam wszystkie możliwe odcienie ludzkiej skóry. Obserwacja ta wskazuje, że różnice rasowe są tylko różnorodnością wewnątrz ludzkiego gatunku, nie zaś wynikiem ewolucji odosobnionych ras ludzkich, jak utrzymywali niegdyś ewolucjoniści.

                                                                          http://www.kosciol.pl/article.php/20070529194416106