Oda do września

O wrześniu, wrześniu,

Miesiącu słońca i deszczu,

To ty budzisz uczniów z
wakacyjnego snu.

Zostawisz wakacyjny leżak i
wieczorną tułaczkę,

Odnajdujesz szkolną ławkę i
nocną ławkę.

Żegnasz lato pierwszym
deszczem,

Witasz jesień barwnym liściem.

Dajesz radość sadownikom,

Którzy wdzięczni są ci bardzo.

Także uczniom coś przypada,

Chociaż oni wdzięczni nie są.

Kiedyś jednak zrozumieją,

Że ty ważny byłeś wielce.

Oby tylko jak najwcześniej,

Bo twój czas minie szybciej
niż byś chciał.

Jednak nie teraz jeszcze na
pożegnanie miejsce,

Najpierw drogi wrześniu dasz
nam wszystko co najlepsze.

Czerwonymi jabłuszkami
obdarujesz nasze brzuszki,

A nasze oczy uraczysz kolorami
tęczy.

Zakręcisz nam w głowie,
otulając swoim objęciem.

Przedstawisz przyjaciół,

Przekażesz wiedzę.

Zmienisz nasze życie na
lepsze.

Zanim to jednak odkryjemy ,

Pożegnania przyjdzie już czas.

Wtedy powiesz nam: „Do
widzenia, spotkajmy się za rok!”

I popędzisz gdzieś daleko,
daleko, daleko...

I przyjdzie październik,

Uświadamiając jak bardzo drogi
byłeś nam .

O wrześniu, wrześniu,

Miesiącu słońca i deszczu,

To ty najlepszym przyjacielem
spośród dwunastu!

                                                                                                 Amelia