Idiota

IDIOTA

                     Osoby:

                     Dedal – rzemieślnik artysta na dworze króla Krety

                     Ikar – syn Dedala

DEDAL (podekscytowany):

Patrz, synek! Udało się! Skrzydła gotowe!

IKAR (również podekscytowany, z uśmiechem):

To co? Trzeba wypróbować. Spadamy z tej dziury, nie tatuś?

(bierze do ręki parę skrzydeł od ojca)

DEDAL:

Ale najpierw musisz wiedzieć, że są zrobione z wosku.

(wskazuje swój wynalazek)

IKAR:

No i co?

DEDAL (przewraca oczami):

No i to, że masz lecieć równo między ziemią a niebem...

IKAR (zbywając Dedala):

Pewnie, jasne.

DEDAL:

...bo inaczej albo pióra nasiąkną wodą, albo wosk się stopi.

IKAR (w ogóle nie słucha ojca, zachwycony ogląda skrzydła):

Mhm, oczywiście.

DEDAL (obserwując Ikara):

Na pewno zrozumiałeś?

IKAR:

No jasne, tatuś! Czy ja wyglądam na takiego, co nie ogarnia? Zresztą, jestem urodzonym lotnikiem. No chodź, zmywamy się stąd.

(Dedal wzdycha; zakładają skrzydła i odlatują z Krety)

IKAR (radośnie):

Na drugą stronę tęczy!

DEDAL:

Synu, uspokój się i skup na tym, co robisz.

IKAR:

Jestem skupiony jak nigdy!

(chłopak wznosi się niebezpiecznie wysoko, jego skrzydła topią się i Ikar spada do oceanu)

IKAR (spadając):

Sorry, tatuś! Nie chciałem. Ale było warto!

(uśmiecha się, ginąc w oceanie)

DEDAL:

No i zabił się. Idiota.

(westchnąwszy, odlatuje, kręcąc głową)

KURTYNA SPADA

                                                                                                                                  Ola, 1d