Jan Parandowski
Tworzywo literackie
Każda inna sztuka ma ograniczony zakres tematów, sama tylko sztuka pisarska nie zna
granic. Sięga tak daleko jak słowo, a słowo sięga tak daleko jak myśl, która nie spotyka kresu
ani w czasie, ani w przestrzeni. Tematem może być wszystko – od gwiazdy do atomu. Cały
wszechświat jest niewyczerpanym tworzywem literackim. W zjawiskach, wrażeniach,
wyobrażeniach, pojęciach, uczuciach znajduje literatura swój materiał, czerpie go również
z filozofii i nauki, a nawet z samej siebie. To ostatnie zjawisko zachodzi wtedy, gdy pisarz
bierze postać stworzoną przez innego pisarza i przedstawia ją na nowo. Tak się dzieje
od wieków z postaciami Biblii, Homera, tragików greckich, Dantego, Szekspira. […]
Nad pisarzem unosi się chmura pyłków nasiennych, z których każdy może zakwitnąć.
Gazeta, ulica, szyld, pole, żebrak pod kościołem, okładka książki, zapach apteki, wszystko,
co przyniesie najzwyczajniejsza godzina dnia, kryje w sobie nieprzeczuwane bodźce. Chodzi
on po mieście jak każdy z was, […] zatrzymując się przed wystawami, czyta afisze, wsiada
do tramwaju czy taksówki. Jego spojrzenie przemyka po waszych twarzach i nic o tym nie
wiedząc, możecie mu dać chwilę szczęścia, nieopłaconą zdobycz. Modny kapelusz obdarzy
go metaforą, stary, zniszczony płaszcz okryje postać, która wzruszać będzie pokolenia,
zasłyszany mimochodem strzęp rozmowy wrośnie w powstające dzieło. Czujny, niestrudzony
korsarz porywa niespodziewające się niczego istoty ludzkie. Jak należny sobie łup zbiera ich
fizjonomie, postawy, gesty, plądruje ich dusze, mieszkania, unosi nawet ich domy, całe ulice,
miasta, kraje. […]
Pisarz ma w sobie coś z kłusownika, z włamywacza, złodzieja. Porywa i kradnie.
Są ludzie, którzy nie biorą żartem tej metafory. Anegdotyczna historia literatury roi się
od procesów, pojedynków, awantur, wywołanych wtargnięciem pisarza w życie szanujących
się obywateli, którzy nie mogą się pogodzić z myślą, że ktoś bierze ich dom, stosunki
rodzinne, charaktery, nałogi za surowiec dla dzieła sztuki. Kobiety odmawiały poetom prawa
do wierszy, które natchnęła ich uroda, niejednej ciążyła własna nieśmiertelność, uważała
ja niemal za kompromitację. […]
Pamiętacie XI pieśń Odysei? Widzimy tam Odyseusza, jak siedzi nad wejściem
do podziemia i czeka na duszę Teirezjasza, która ma przyjść, napić się świeżej krwi zabitego
barana i pokrzepiona odzyskać mowę, by przepowiadać przyszłość. Tymczasem jednak cisną
się zewsząd cienie umarłych, […] żądne bodaj chwili świadomości. Lecz Odyseusz
niewzruszony odpędza tę mgłę ludzką, nawet własną matkę, w oczekiwaniu tej jedynej duszy,
dla której przybył z daleka.
Oto metafora pisarza, osaczonego przez widma łaknące życia, kształtu, i on opiera się
im zwycięsko, by dać pierwszeństwo wizji, wybranej spośród wielu sercem lub rozumem.
Na inne przyjdzie może kolej, jeśli czasu starczy. Rzadko kiedy starczy czasu. Pisarz,
rozstając się ze światem, żegna ze smutkiem te wszystkie głosy, kontury, twarze, postaci,
którym nie zdołał dać życia, a których czar długo nawiedzał jego marzenia.
Na podstawie: Jan Parandowski,
Tworzywo literackie, [w:] tenże,
Alchemia słowa, Warszawa 1976.
Temat CKE - poziom rozszerzony:
Określ, jaki problem podejmuje Jan Parandowski w podanym tekście. Zajmij
stanowisko wobec rozwiązania przyjętego przez autora, odwołując się do tego
tekstu oraz do innych tekstów kultury. Twoja praca powinna liczyć co najmniej
300 słów.
Szczegółowe ustalenia CKE dotyczące sposobu oceniania
Tekst dotyczy:
• pytania o to, co jest tworzywem literatury (sztuki),
• pytania o to, czym jest poezja i jaki jest jej stosunek do rzeczywistości (w tym
codzienności),
• relacji między sztuką a rzeczywistością,
• pytania o to, kim jest pisarz i na czym polega tworzenie,
• metafor i innych określeń dotyczących pisarza i jego roli.
W realizacjach tematu powinien pojawić się element ustosunkowania się zdającego do
stwierdzeń Jana Parandowskiego o tym,
czym jest sztuka (literatura) i jakie jest jej tworzywo, czy żywi się sama sobą, czy
żywi się wszystkim (szczególnie codziennością),
kim jest pisarz.
Dopuszczalne są realizacje tematu, w których zdający wybiera jeden temat/problem
i analizuje go tak, że da się zaobserwować sposób realizacji i stopień wykorzystania materiału
źródłowego, którego nie musi jednak wyczerpać.
Więcej na:
https://cke.gov.pl/images/_EGZAMIN_MATURALNY_OD_2015/Arkusze_egzaminacyjne/2016/formula_od_2015/zasady_oceniania/MPO-R1-N.pdf