Poeci i porcelana...

Czesław Miłosz

Piosenka o porcelanie

Różowe moje spodeczki,
Kwieciste filiżanki,
Leżące na brzegu rzeczki
Tam kędy przeszły tanki.
Wietrzyk nad wami polata,
Puchy z pierzyny roni,
Na czarny ślad opada
Złamanej cień jabłoni.
Ziemia, gdzie spojrzysz, zasłana
Bryzgami kruchej piany.
Niczego mi proszę pana
Tak nie żal jak porcelany.

Zaledwie wstanie jutrzenka
Ponad widnokrąg płaski
Słychać gdzie ziemia stęka
Maleńkich spodeczków trzaski.
Sny majstrów drogocenne,
Pióra zamarzłych łabędzi
Idą w ruczaje podziemne
I żadnej o nich pamięci.
Więc ledwo zerwę się z rana
Mijam to zadumany.
Niczego mi proszę pana
Tak nie żal jak porcelany.

Równina do brzegu słońca
Miazgą skorupek pokryta.
Ich warstwa rześko chrupiąca
Pod mymi butami zgrzyta.
O świecidełka wy płone
Co radowałyście barwą
Teraz ach zaplamione
Brzydką zakrzepłą farbą.
Leżą na świeżych kurhanach
Uszka i denka i dzbany.
Niczego mi proszę pana
Tak nie żal jak porcelany.

Washington D.C., 1947

       
                                                                                                                                  1980
       

Kryterium porównania	Czesław Miłosz: „Piosenka o porcelanie”	Stanisław Barańczak: „Jeżeli porcelana, to wyłącznie taka…”
Autor i jego przynależność do kierunku poetyckiego/grupy
Czas powstania wiersza
Tytuł
Temat / problem
Osoba mówiąca
Adresat
Sytuacja liryczna
Opis porcelany
Zastosowane środki stylistyczne i ich funkcje
Postawa/ uczucia osoby mówiącej
Ironia
Konteksty
Płaszczyzny odczytania wiersza
Wnioski

Jeśli nadal potrzebujesz pomocy w porównaniu wierszy, zajrzyj na:
http://aleklasa.pl/liceum/praca-domowa-w-liceum/wypracowania-z-literatury-xx-wieku-c234-praca-domowa-w-liceum/milosz-piosenki-o-porcelanie

Polecamy ciekawy esej Artura Nowaczewskiego "Stanisława Barańczaka wiersz przeciwko porcelanie" ze zbioru: