obcość

brak wolności dla nas samych

obskubany szkielet skrzydeł 
wychudzony skrawek nieba 
obniżone nieco loty

wzbijaj się w wysokości 
kiedy czujesz 
że grunt jest już dla ciebie 
obcy

niech budzi cię wiatr
i nie powstrzymuje
od upadku
z kolejnych stopni
pięter wieżowca
zwanego -
ŻYCIE

naznaczone
                                                                     
pod powieką szukaj gwiazd 
na gałązce horyzontu 
w pąku zwiędłego czasu
na potęgę wzdrygaj się

szukaj do końca

błysk przenikania
bezład cierpienia
w tych samych kościach
co dziesięć lat temu
rozbłysły na nowo
efektem złudzenia
że jednak znaleźć dane jest
 im

bo w przemijaniu
królem korony jesteś ty
w kraju zapomnienia
wonnego jak bzy  -
bo i ich pąki
naznaczyłeś




Dziękuję za czas poświęcony na przeczytanie.