wtorek, 23 września 2014

NOTATKA Z LEKCJI



   Dziady cz. III

,,Z matki obcej, krew jego dawne bohatery.
A imię jego będzie czterdzieści i cztery".


"Dziady cz. III" to dramat historyczny Adama Mickiewicza oparty w znacznej mierze na wydarzeniach autentycznych. Nawiązują do procesu filomatów i filaretów z 1823 roku, w wyniku którego Mickiewicz i jego przyjaciele zostali skazani i uwięzieni. 
Utwór jest rekompensatą poety za brak udziału w powstaniu listopadowym, wyrazem patriotyzmu oraz świadectwem martyrologii Polaków. Dziady Mickiewicz poświęcił bojownikom o wolność - swoim przyjaciołom, którzy już wtedy nie żyli.

W scenie więziennej (sc.I) poeta przywołuje postaci historyczne- to są m.in. Żegota, Tomasz, Adolf. Warunki ich pobytu w celi są bardzo surowe: głodują, nie mają opieki medycznej, słaniają się ze zmęczenia, są torturowani fizycznie (katowanie) i psychicznie (brak kontaktu ze światem zewnętrznym). Ta niepewność i zdezorientowanie są przerażające, doprowadzające do szaleństwa. Więźniowie nie mają pojęcia dlaczego odebrano im wolność, skoro nie mają nic wspólnego ze spiskiem i są niewinni.
Opowieść jednego z nich - Sobolewskiego - ukazuje nam przerażający obraz cesarskiej tyranii i potęgi Rosji: aresztowanie niewinnych ludzi, torturowanie oskarżonych, wywóz dzieci i młodzieży na Syberię. Podkreśla okrucieństwo zaborców i ogrom niezasłużonego cierpienia narodu polskiego. Historia Wasilewskiego, który jest tak zmęczony i pobity, że żołnierze rosyjscy są zmuszeni go nieść, jest oparta na mesjanizmie - czyli przekonaniu o zbawczej roli jednostki lub grupy. Ofiara Wasilewskiego jest porównana do męki Chrystusa.
Mickiewicz stosuje także zabieg heroizacji, czyli wywyższenia osoby. Jest to Janczewski (porównany do Napoleona Bonaparte), który wykrzyknął 3 razy ,,Jeszcze Polska nie zginęła!" mimo, że był ze wszystkich stron otoczony przez wrogów. Odznacza się nie tylko odwagą, ale i patriotyzmem. 

"Dziady cz. III" to utwór o prześladowaniach i ofiarach polskiego społeczeństwa, o buncie i wielkiej roli narodu. Jej dzieje zostały porównane do Drogi Krzyżowej Chrystusa. Cierpienia Polski, wszystkie poniesione ofiary są zestawione z męczeństwem i śmiercią Jezusa. Jednak tak jak Chrystus zmartwychwstał, tak i w końcu Polska doczeka się przyjścia swego Mesjasza, który przywróci wolność i przyniesie ukojenie.

          Kinga Mikołajczyk



Brak komentarzy:

Prześlij komentarz