Prometejski bunt Konrada
1) Koncepcja poety i poezji na przestrzeni wieków
Starożytność:* poezja tyrtejska, miłosna,osobista (Safona)
* anakreontyk (biesiadno-filozoficzna)
Średniowiecze:
* poezja religijna
Renesans:
* poezja patriotyczna, obywatelska, pieśni biesiadno-filozoficzne
Barok:
* poezja religijna, nurt dworski : marianizm
Oświecenie:
* klasycyzm (starożytność, jasność, harmonia)
* sentymentalizm (sielanka miłosna, refleksyjna)
* rokoko
2) Konrad jest więźniem, który przed metamorfozą nosił imię Gustaw. Przeżył nieszczęśliwą miłość. Dopiero później uświadamia sobie, że najważniejsza jest miłość do ojczyzny.
Improwizacja - spontaniczny akt twórczości.
3) Cechy Konrada : pycha, samotność. Uważa, że jest doskonałym poetą, że nikt nie jest godny słuchać jego twórczości. Jego odbiorcami mogą być tylko Bóg i natura.
S.Kirkegaard
Artysta jest kreatorem, równa się z Bogiem, ponieważ tworzy nieśmiertelność. Występuje dualizm świata, mistycyzm. Dusza Konrada opuszcza ciało i leci do kosmosu.Bohater jawi się nam jako nowy Prometeusz. Został zarażony caratem, albo szatańskie pierwiastki bunku dostały się do jego duszy. Konrad uważa, że stworzyłby lepszy świat od Boga. Mówi o nim, że nie kocha świata. Utożsamia się z ojczyzną i cierpi za nią, chce się jej ofiarować. Konrad mdleje pod koniec monologu i nie porównuje Boga do cara. Bohater nie zostaje potępiony, bo głęboko wierzy w kult Maryi oraz ksiądz Piotr odprawia nad nim egzorcyzmy, a następnie otrzymuje od Boga wizje przyszłości Polski.
Karol Duś
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz