Kilka słów o Ignacym Rzeckim...

Ignacy Rzecki - bohater powieści Bolesława Prusa...

Ignacy Rzecki - subiekt, kombatant, przyjaciel Stanisława Wokulskiego. Człowiek starej daty, kawaler, odczuwający nieuzasadnioną niechęć do kobiet.Odpowiednim określeniem byłby tutaj mizoginizm, Ignacy boi się kobiet, jest dziwakiem, posiadającym swoje nawyki. 
Uważał, że w życiu są ważniejsze wartości niż uroda i majątek. Przykładem może być przyjaźń z Wokulskim, który oczarowany Izabelą nie dostrzegał jej wad, lecz zauroczony był jedynie jej wdziękiem. Odradzał mu dalsze zaloty do młodej arystokratki, które nie miały większego sensu. Twierdził, że w związku najważniejsza jest wierność, zaufanie oraz zaangażowanie obu stron. 
To idealista polityczny, zacięty bonapartysta, który wierzył w możliwość wyzwolenia ukochanej ojczyzny. Serce dostrzega więcej niż rozum i oczy, o czym świadczy przyjaźń pomiędzy Stanisławem Wokulskim a Ignacym Rzeckim, Wokulski to pragmatyk i realista, natomiast Rzecki - romantyk i idealista. Mimo iż Wokulski oraz Rzecki żyją w dwóch  różnych światach, doskonale się rozumieją i są ze sobą związani. Jeden zawsze może liczyć na drugiego. Wzajemnie się wspierają zarówno mentalnie, jak i w chwilach niedostatku. Zdarzało się, że dochodziło pomiędzy nimi do sporów, ale dochodziło do nich jedynie na tle światopoglądu. Wiedzieli, że życie bez przyjaźni byłoby bardzo ubogie, pozbawione wielu przyjemności i wzruszeń, choć może nieco spokojniejsze i bez zobowiązań.

Cechy charakterystyczne Rzeckiego:              

-Nieśmiały                            

-Wymagający

-Powściągliwy

-Oddany

-Bohaterski

-Serdeczny

-Dobroduszny

-Szczery

-Łagodny

-Hojny

-Uczynny

-Pomocny

-Życzliwy

-Uprzejmy

-Przyjazny

-Systematyczny

-Punktualny

-Sumienny

-Bezinteresowny                                          

-Sympatyczny                                              

-Samotny                                                    

-Opanowany                                            

-Melancholijny

-Rozważny

„Dobrowolnie odcięty od natury i ludzi, utopiony w wartkim, ale ciasnym wirze sklepowych interesów (...)  rozmawiał sam z sobą i - w największym sekrecie pisywał pamiętnik."

Natalia Cholewa